De laatste wedstrijd van 2025 begon met typisch Nederlands rugbyweer: een beetje motregen, een scherpe, koude bries en een bal die zo glad kon zijn als een stuk zeep. Maar naarmate het dichter bij de aftrap kwam, deed de zon haar best om door te breken, waardoor het veld een vleugje licht kreeg. Ondanks de frisse omstandigheden kwamen de Spakenburg Dames vol energie aan na hun mooie overwinning van de week ervoor. Met 18 speelsters beschikbaar hadden beide teams drie reserves: frisse benen voor wat we wisten dat een uitdagende wedstrijd zou worden tegen de lange, krachtige ploeg uit Friesland.

Al na vier minuten vond Greate Tryn een gat en scoorde de eerste try, waardoor de stand op 0–5 kwam. Maar Spakenburg-harten breken niet snel. De dames vochten terug met sterk aanvallend spel en in de 13e minuut brak een van onze sterke voorwaartsen, Phoebe, door voor onze eerste try. Cayleigh deed een poging om te converteren, maar de lichte wind had andere plannen.

In de minuten daarna bleef onze verdediging strak en goed verbonden, maar Greate Tryn brak opnieuw door voor een ongeconverteerde try. Vier minuten later zorgde Cayleigh voor een schitterende doorbraak vanaf de 22 van de tegenstander, waardoor de stand gelijk werd op 10–10. De zijlijn ontplofte van enthousiasme: onze aanval werkte, onze verdediging communiceerde uitstekend en de vooruitgang die we als team hebben geboekt was voor iedereen zichtbaar.

Het wedstrijdplan was simpel: kalm, verbonden en beheerst. En we leefden die doelen volledig na. We scoorden tegen een van de sterkste teams in de competitie, iets wat een seizoen geleden nog onmogelijk leek.

Vlak voor rust sloeg Greate Tryn twee keer toe, waarvan één try werd geconverteerd. Hun snelheid en de meters die ze maakten, waren indrukwekkend en lieten zien waarom ze vierde staan op de ranglijst. De ruststand was 10–22, heel wat anders dan de ruststanden van 0–47 die we ons herinneren van vorig seizoen tegen elk van de andere zeven teams in de competitie.

De tweede helft begon met opnieuw een try van Greate Tryn in de 39e minuut. Hun voetenwerk en sidesteps bleven onze verdediging testen. Ze voegden nog twee geconverteerde tries toe terwijl de druk opliep. Toch bleef de Spakenburg spirit sterk. We bleven doorgaan, bleven ondersteunen en bleven leren. Gemiste tackles en gladde omstandigheden maakten het moeilijk, maar deze momenten worden leermomenten voor het nieuwe jaar.

Al een paar minuten na het begin van de tweede helft kwam een van onze reserves, Latina, het veld in als tweede centre. Latina is een van onze ervaren speelsters, maar raakte helaas geblesseerd. Latina, we leven met je mee in deze moeilijke tijd. Na een bezoek aan het ziekenhuis kwam ze begin van de avond thuis met blauw gips om haar been; haar achillespees bleek volledig afgescheurd. Onze Spakenburg harten zijn bij jou tijdens dit lange herstel. Het team zal je enorm missen op het veld en we hopen je terug te zien in het seizoen 26/27.

In de 70e minuut scoorde Greate Tryn opnieuw, maar onze vastberadenheid hield stand. Slechts vier minuten later liet Karianne, een van onze meest ervaren speelsters, zien dat er nog steeds vuur in haar zit. Met haar kracht en spelinzicht brak ze door de verdediging en scoorde. Haar harde tackles leverden haar de titel Woman of the Match op, gekozen door onze captain. Dik verdiend, Karianne geweldig hoe je zo’n sterke wedstrijd speelt tegen speelsters die soms bijna half zo jong zijn als jij.

Bij het laatste fluitsignaal voegde Greate Tryn nog een geconverteerde try toe, waarmee de eindstand op 17–53 kwam. Maar het scorebord vertelt niet het hele verhaal. Wij scoorden drie tries, DRIE! Tegen een team dat vierde stond op de ranglijst, op een koude, druilerige dag begin december, toonden we hart, vooruitgang en ongelofelijke teamcohesie.

Ondanks de kou en de sterke tegenstander sloten de Spakenburg Dames het jaar af met vastberadenheid, eenheid en plezier. We vierden elke kleine overwinning in de wedstrijd: elke sterke carry, elke verbonden tackle en elke try. De groei van vorig seizoen tot nu is enorm, en dat zie je in ons vertrouwen, ons teamwork en het geloof in elkaar.

Wanneer we 2026 ingaan, is één ding duidelijk: de Spakenburg Dames groeien, leren en hebben plezier, ongeacht wie de tegenstander is.